MANEX ERDOZAINTZI

AMENTSAREN LANA

Aneia eskualduna. Aspaldi abiatu haiz munduko bideetan, tilin-talan, hire gosea ase beharrez.. Etxetik kanpo, sor-herritik urrun, hoa amodio poxi bat eskatuz giza-semeen artean: bainan ez dauteie eman ahal izan! Orduan ba-hoa aintzina, noizbeit hartu bidean, soa ilun, bihotza trixte... Hire soan irakurtu diat hire gogo gordearen berri... Dei bat bezala hire aneieri. Dei horri die oihartzun egiten ene bihotzetik jelgi olerki-nota horiek.

Batzutan gizon egina dabila gogolari

Doluminekin behatuz bere haur-denborari

Arrangura gutirekin iragan aroari

Uste beno fiteago eskapi zaionari.

Munduko egoitza huntan ezdauke soseguan

Beti irustasun gose bere barne-barnean

Doa eskuin eta ezker lurraren zabalean:

"Bizia egin behar dut", deramala kaskoan.

Herritik urrunduz geroz: xorterik garratzena!

Bihotzean senditu dut trixturaren samina

Bai ere gorputz guzian, zamarik pizuena:

Gaitz horren inarrosaldi ikaragarriena.

Hiriz-hiri kurritu naiz, erautsez zikindua

Pilda histu batzuekin goiz-arats beztitua

Karga guti bizkarrean: Amak eman mujeta

Etxe zonbeitetan bildu ogi kaskoz betea.

Burua arrunt mensturik, bi zangoak herrestan;

Begiak gorri hanturik, hain usu nigarretan;

Bidez-bide ibili naiz ibili tilin-talan

Ezagutzen eznintuen erremu galduetan.

Eskelari bat iduri, gorputza banotua

Zinez hezur eta larru, arpegia histua

Batzutan goseak hilik osoki unatua

Lorik ere ezin egin hain nintzan ezindua!

Nindoan, beti aintzina noizbeit hartu bidean

Begiak gorri hantuak hain usu nigarretan

Amodio poxiño bat bilatuz debaldetan

Ezagutzen eznintuen gizonkien artean.

Ene etxetik ninduen diru-minak urrundu

Ordutik, nehork ni ezpeinu sekulan lagundu,

Denbora luze gabe dut irustasuna galdu

Ene izaite guzia sekulakotz gaizkondu.

Eskual-Herritik orai nau herri-minak hurrandu

Hartu bide makurretik sofritzeak xuxendu:

Bakartasun, apaltasun, gudu'ta pairamendu,

Nahigabe'ta auhenek gehixago gizondu.

Urrundik ikusten zaitut sor-herrixka maitea

Lau mendi haundien zolan zoin iruski gordea!

Anitzetan oroitzen zaut zure begitartea

Zure altzoan daukazun dohatsuen bakea.

Noalarik bidez-bide, holaxet tilin-talan

Ezjakin sobera norat, urats pizu batean

Mende huntako jendeen kurridaren ziuntan

Amodio poxiño bat eskatuz debaldetan.

Urrundik ikusten zaitut sor-herrixka maitea

Lau mendi haundiren zolan, hoin iruski gordea!

Noalarik nunbeiteko erremu galduetan

Amentsetarik ikusi jauregi ederretan!

Orsay-n 1958ko otsailak 28

<< Olerkien zerrendara itzuli

Gipuzkoa.net
2011 Kultura, Gazteria eta Kirol Departamentua - Gipuzkoako Foru Aldundia
Creative Commons