GAU BATEZ...
Gaua hedatzen da lurraren gainean
Ichiltasunak gordatzen ilhun pean
Mundu zabal ontasunak gau bakean
Izarņoak agertzen zeru gainean
Mendi zabalean bakhar(r)ik gerthatu
Larre bazter(r)ean naiz bidez makhurtu
Orduan nigarrez bihotza trichtatu
Lurrean erori fitechko lokhartu
Goiz fresko aldean bakean jatzartu
Zeren sahetsean beitzautan pausatu
Lo nintzagolarik maitea aurkhitu
Aspaldian beinu bethikotz maitatu
Oi nechka ederra beha nere botza
Zonbat hunkigarri den zure bihotza
Nere changrinetan, oi nahigabetan
Denak tut ezartzen maitea zu baitan
Zure so eztiak aspaldian nau jo
Amodioz bethe nere barneraino
Begiak dituzu iduri izarņo
Bilo blonden pean dire argiago
Ilhuna badoa, agertuz eguna
Biak goiz aldean jeuts utziz mendia
Gure landetarat, aurkhituz etchea
Oi! altcha bihotza, laudatuz Jainkoa
Abendoaren 22ean. 1950en urthea
