GURE ETXEGIBELEKO HARITZA
Noizez gero landatua hintzen
Gure etxekoetan nihork ez zezaken erran.
Zenbat belaunaldi sortzen, pasatzen eta joaten
Ikusi hintuen hire enbor inguruan eta
Hire adar lodi zabalen itzalean
Gure etxekoetan nihork ez zezaken erran.
Ez eta ere zenbat ekaitz, haize bolada,
Harri erauntsi gaixto jasan eta garaitu hintuen
Gure etxekoetan nihork ez zezaken kunda.
Aita zenak bakarrik zioian
Gure etxea hondatzetik
Anitz aldiz salbatu huela...
Gure etxegibeleko haritza
Gure haur denborako josteta, irri eta nigarren
Lekuko ixila
Eta gure ametsen
Hazle emankorra
Gure eremua
Gure sor lekua
Nola ahantziko diagu hire besoen segurantzia
Hire neurrien oparotasuna
Gora eta zabal
Menditik hiri begira
Xoratuak
Ixil-ixila egoten ginelarik, ixil-ixila
Hiri begira
Hi, gure amets iheskorren ohantzea
Nola ahantziko haitugu?
Zeren
Egun batez
Beren gogoaren kontra
Eta gure bihotzaren kontra
Gure etxekoek
Ebaki hinduten
Eta erori hintzen
Ohorezki eta ixil-ixila
Erori hintzen lurrera.
Hiaurekin eraman huen
Ohorezki eta ixil-ixila
Gure etxondoan sortu eta itzali
Belaunaldien historia luzea eta urratua!
Eta ixil-ixila, umilki
Taula pollitak, sanoak, eman hintuen
Eta plegatu hintzen
Etxebarneko zoladuretan
Intziri bat gabe plegatu hintzen
Taula polliten neurrira
Eta galdu diagu betikotz
Gure begien bistatik
Hire neurri bizien oparotasuna!
Amak
Hire heriotzea
Kondatu zidalarik
Polliki, ez nezan sobera minar,
Hitzak hautatuz
Umilki kondatu zidalarik
Hire heriotzea nola gertatu zen...
Nigar egin nian
Hik utzi leku hutsari begira!
