ZU IGURIKATZEAZ...
Gau eta egun
Igurikatu izan dut
Noiz agertuko zinen
Itsasoko lanbroetatik ateraia
Noiz etorriko zinen
Hatsantua eta izerditan
Noiz hautemanen nuen
Etxegibeleko bideskan
Zure urratsaren ots zalua...
Hainbeste gauza
Banizun errateko
Hainbeste asmo eta xede
Banizun aipatzeko
Hainbeste sentimendu bero
Banizun bizitzeko...
Eta beharba
Bizitzaren bide puskila bat
Elkarrekin eramanen genuela
Mendia eta itsasoa
Gugan behatuko eta miretsiko genituela
Eguzkia eta ilargia
Gugan juntatuko eta gozatuko genituela
Gaua eta eguna
Gugan menderatuko eta luzatuko genituela...
Ainitzetan uste izan dizit
Baina zu igurikatzeaz
Gutiziak oro
Pirka-pirka
Desegin
Zaizkit
Itsasotik lanbroa hedatzean!
Gauaren eta egunaren
Une luze aspergarriak
Bakartasun eta antsia
Bilakatu zaizkit
Ororen buru
Jasan ezinak
Eta arrenkuragarriak...
Ez baitakit zeren hutsak
Zeren faltak edo
Zeren eskasiak
Hola neraman
Eta dramatikoki
Kokatzen nauen
Aspaldian uretan itoa den
Ilusio iheskor baten hegalari...
Eta geratzen naiz
Alde orotatik tinkatua
Hainbeste gauza kondatu gaberik
Hainbeste asmo eta xede
Mila aldiz muntaturik eta deseginik
Hainbeste sentimendu beratz
Taigabe itxuraturik
Ilusio tematsu horren harian
Bidegain horietan bakar-bakarrik
Lanbro okaztagarri horretaz inguratua
Eguzkia eta ilargia ahantzirik
Geratzen naiz
Doi-doi hats izpi baten botereaz
Mamu baten antzo
Izialduraz bazter guziak
Kotsatu baldin banintu bezala
Ingurumen osoa mutu eta elkor
Bat-batean betikotz gertatu balitzait bezala
Geratzen naiz
Mamu baten antzo
Mutu eta elkor
Ingurumen etsigarri honen erdi-erdian...
Beharba
Halako batez
Nitarik hurbil ibiliko zara
Ilusio samin batek bultzatua
Gauak eta egunak
Kurrituko zara
Hatsantua eta izerditan
Jakingabe nondik nora
Ilusio iheskor horren atzetik
Aurpegia tiran eta desegina
Ibiliko zara etsitzeraino
Itsasotik ezin ateraiaz
Nitarik hurbil
Sentika eta hunkika
Hutsean
Lanbro hortatik ezin ateraiaz
Indarka eta kemenez
Saiatuko zara...
Eta zure itxura
Aldatuko da
Hautsiko da
Eta eroriko da
Damutua
Basamortu honen erdi-erdian...
Damutua...
Ez dizut deus kondatuko
Ez dizut asmo eta xederik aipatuko
Ez dizut sentimendurik agertuko
Nere bide puskila galdu zen-eta
Lanbroak itsasoa gainditzean...
Mamu baten antzo
Gauak eta egunak
Suntsitu ondoan
Mamu baten antzo
Zu eta ni
Berdinduak
Eroriko ginen
Basamortu honen
Erdi-erdian:
Gaitzeko boladan
Lanbroa zilatuz
Arranoak
Jautsiko ziren
Elkarri
Deika...
Baina
Halako batez
Zu igurikatzeaz
Ez banintz damutzen!
